Centrum Języka Niemieckiego
Dziękujemy Wam z całego serca za wybór naszego podręcznika do gramatyki niemieckiej! Napisałyśmy go specjalnie dla tych z was, którzy mieszkają, pracują, żyją w środowisku niemieckojęzycznym. Trwa dodruk nowych egzemplarzy i już wkrótce będzie znów w sprzedaży!
Pracujesz w niemieckojęzycznym kraju, a język niemiecki kojarzysz tylko z nieciekawych lekcji w szkole? Dogadujesz się, ale kiepsko idzie ci pisanie? A może to będzie twoje pierwsze spotkanie z językiem obcym? W Aktuell będziemy uczyć cię dokładnie tak, jak tego potrzebujesz!
Łączymy się przez wybrany komunikator. W ten sposób rozmawiamy ze sobą i piszemy, i co ważne, zajęcia są zawsze na żywo z lektorem. Każda lekcja trwa 60 minut i jest dopasowana do indywidualnych potrzeb uczącego się. Materiały wysyłane są także drogą elektroniczną. Zapraszam na darmową lekcję próbną.
Dziś będzie coś dla tych, którym rodzajniki spędzają sen z powiek. Otóż są sytuacje, kiedy wcale nie musimy używać rodzajnika.
Jak wiesz, język niemiecki znany jest z długich, czasem bardzo długich słów. Pół żartem pół serio po niemiecku można by opowiedzieć całą historię jednym, bardzo rozbudowanym słowem.
Dwie kropki robią różnicę. Wurde i würde to formy pochodzące od tego samego czasownika werden, ale….
Niektóre czasowniki po polsku są zwrotne, a po niemiecku nie są, lub odwrotnie. Nie ma ich dużo, ale ich złe zastosowanie może prowadzić do żenujących nieporozumień.
Zastanawiacie się czasem, którym czasie przeszłym powinniście mówić po niemiecku? W czasie Perfekt a może Präteritum?
W tym wpisie przedstawiamy różnicę między formą werde a wurde.
Czasownik werden prowadzi podwójne życie. Nie jest to schizofrenia. Raczej cos w rodzaju tajnego agenta, bo może występować w obu swoich postaciach jednocześnie w jednym zdaniu.
Piotr Bukartyk śpiewa: „a wszystko przez tę chemię”. Die Toten Hosen twierdzą, że „an allem sind die Männer schuld”. Według przysłowia „Irren ist menschlich”. A nam z pomocą przyjdzie rekcja czasowników.
Tak, nawet Skoda jest rodzaju męskiego…
O tym, czy w zdaniu pojawi się bezokolicznik z „zu”, czy „zu” będzie zbędne, decyduje pierwszy czasownik w zdaniu, czyli ten czasownik, który ma odmienną końcówkę.