Oto jeden cytat z Alicji z Krainie Czarów: „W tym właśnie sęk, że Czas nie znosi, aby go zabijano. Gdybyś była z nim w dobrych stosunkach, zrobiłby dla ciebie z twoim zegarem wszystko, czego byś chciała.”
Dziś kilka słów o czasach w języku niemieckim. Nie będziemy się w nie zagłębiać jak studenci filologii. Przekazuję na Wasze ręce najważniejsze funkcje poszczególnych czasów w języku niemieckim.
Präsens
Czas teraźniejszy Präsens służy do wyrażania teraźniejszości
Czas mówienia = czas wydarzenia = czas postrzegania
Ich schreibe (jetzt) einen Text. – Ja piszę tekst (jestem w trakcie pisania).
Czas mówienia jest wcześniej niż czas wydarzenia / czas postrzegania.
Morgen schreibe ich einen Text. – Jutro napiszę tekst.
In zwei Wochen haben wir Urlaub. – Za dwa tygodnie mamy urlop.
Präteritum
Czas przeszły Präteritum (zwany też Imperfekt) oraz Perfekt służą do wyrażania przeszłości. To, którego czasu trzeba użyć, zależy od tego, jak się utarło. Czasowniki najcześciej wymawiane – haben, sein, modalne – zwykle występują w swoich krótszych, choć nieregularnych formach Präteritum, a pozostałe zwykle lepiej brzmią w Perfekt. Chyba, że mamy do czynienia z poezją…
Czas mówienia jest późniejszy niż czas wydarzenia / czas postrzegania
Es lebte vor vielen Jahren eine Königin. – Dawno temu żyła sobie księżniczka.
Mein Vater arbeitete gestern. – Mój ojciec wczoraj pracował.
Ich war gestern im Kino. – Wczoraj byłem w kinie.
Ich hatte gestern keine Zeit. – Wczoraj nie miałem czasu.
Perfekt
Czas mówienia jest późniejszy niż czas wydarzenia / czas postrzegania
Das Kind ist gerade eingeschlafen. – Dziecko właśnie zasnęło (i rezultat jest taki, że śpi).
Czas mówienia przed czasem wydarzenia, a czas wydarzenia przed czasem postrzegania.
Bis Morgen habe ich das erledigt. – Do jutra będzie to załatwione.
Plusquamperfekt
Czas działania przed czasem postrzegania, czas postrzegania przed czasem mówienia – określa przeszłe wydarzenia, których skutki możemy następnie dostrzec.
Nachdem ich einen Hund gefunden hatte, brachte ich ihn zum Tierarzt. – Po tym, jak znalazłam psa, zabrałam go do weterynarza.
Futur I
Określa przypuszczalne wydarzenia (czas działania = czas postrzegania = czas mówienia).
Sie wird (im Moment) Kaffee trinken. – Ona (w tym momencie) powinna pić kawę.
Er wird (jetzt) arbeiten. – On (obecnie) powinien pracować.
Określa przyszłe wydarzenia (czas działania = czas postrzegania, następują po czasie mówienia).
Wir werden (bald) losfahren. – Niedługo będziemy ruszali.
Am Sonntag werden wir ins Kino gehen. – W niedzielę będziemy szli do kina.
Futur II
Za pomocą czasu Futur II możemy wyrazić przekonanie, zapewnienie, że coś się na pewno wydarzy w przyszłości (czas działania = czas postrzegania, po czasie mówienia)
Bis morgen wird die Aufgabe gemacht werden. – Do jutra praca będzie zrobiona.
Teraz już czasy macie pod kontrolą. Udostępnijcie, aby i inni zapanowali nad niemieckimi czasami.
