Doświadczenie pokazuje, że kiedy miłośnicy języka niemieckiego mają utworzyć czas przeszły Perfekt dla poniższych zdań, to nic trudnego.
Ich lerne Deutsch. Ich habe Deutsch gelernt.
Wir spielen Fußball. Wir haben Fußball gespielt.
Er geht in die Schule. Er ist in die Schule gegangen.
Ale przy zdaniach typu: Ich bin Schüler. Ich habe einen Hund. – robi się mętlik w głowie.
Ich bin ein Schüler gewesen. Dwa razy sein?
Ich habe einen Hund gehabt. Dwa razy haben?
Czasowniki haben (mieć) i sein (być) to zwyczajne, pospolite, często stosowane czasowniki, które mają w języku niemieckim dodatkową funkcję – służą do tworzenia czasu przeszłego Perfekt. Jak każdy czasownik mają własne formy czasu przeszłego:
sein – war – gewesen
haben – hatte –gehabt
Zdania:
Ich bin Schüler gewesen.
Ich habe einen Hund gehabt.
są jak najbardziej poprawne, nawet hiperpoprawne. Brzmią tak, jakbyśmy poszli do sklepu i powiedzieli, że poprosimy chleb [chleb] z naciskiem na b, a nie naturalne w wymowie p [chlep]).
Naturalnie będzie, jeśli powiemy te zdania w czasie Präteritum:
Ich war Schüler.
Ich hatte einen Hund.
I już mówimy jak rodowici użytkownicy języka niemieckiego 😉
Dla utrwalenia jeszcze odmiana form czasu Präteritum dla haben i sein, czyli właśnie naszego hatte i war:
| haben | sein |
| ich hatte | ich war |
| du hattest | du warst |
| er/sie/es/man hatte | er/sie/es/man war |
| wir hatten | wir waren |
| ihr hattet | ihr wart |
| sie/Sie hatten | sie/Sie waren |
